صندوق بخشی (Sector Fund) صندوق بخشی نوعی از صندوق های سرمایه گذاری سهامی موجود در بازار مالی ایران است که به صورت ETF عرضه می‌شود. این صندوقها به صورت متمرکز در یک بخش خاص از صنعت سرمایه‌گذاری می‌کنند. با تمرکز بر روی یک صنعت خاص، این صندوقها سعی در بهره‌مندی از تخصص و تجربه مدیران خود دارند و بازدهی مناسبی را از آن صنعت انتظار می‌رود.
قانوناً، اگر یک صندوق بخشی روی یک صنعت خاص مانند پتروشیمی تعریف شود، باید بخش عمده‌ای از سرمایه‌اش را در شرکت‌ها و شرکت‌های بورسی این صنعت سرمایه‌گذاری کند. این مقدار به طور دقیق توسط قوانین مربوطه تنظیم شده است. اما این صندوقها می‌توانند بخش کوچکی از پرتفوی خود را به صنایع دیگر نیز اختصاص دهند.
منطقه‌های مختلفی که صندوق بخشی می‌تواند روی آنها تمرکز کند شامل فلزات اساسی، پتروشیمی، صنایع غذایی، املاک و مستغلات، تکنولوژی و سایر صنایع است. این صندوقها به دلیل تمرکزشان بر روی یک بخش خاص از بازار ممکن است با ریسک‌ها و نوسانات بازار مواجه شوند، بنابراین سرمایه‌گذاران باید دقت کنند که این نوع ابزارها ریسک‌های بالاتری نسبت به صندوق‌های سهامی یا مختلط دارند.
مزایای صندوق بخشی چیست؟
مزایای صندوق‌های بخشی ETF، از جمله تمرکز بر بخش‌های با پتانسیل رشد بالا و تنوع‌بخشی در پورتفوی سرمایه‌گذاری‌ها، بر جذابیت این ابزارها تأثیر گذاشته است. این صندوقها فرصت‌های منحصر به فردی را برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کنند. در زیر به بررسی این مزایا می‌پردازیم:
- تمرکز بر یک صنعت خاص: صندوق‌های بخشی این امکان را به سرمایه‌گذاران می‌دهند که با تمرکز بر روی یک صنعت خاص، سرمایه‌گذاری متمرکز و دانش‌بنیان داشته باشند. این می‌تواند به تحقق بازدهی بالاتر از آن صنعت کمک کند.
- دسترسی به مدیریت حرفه‌ای: سرمایه‌گذاران در صندوق‌های بخشی از دانش و تجربه مدیران حرفه‌ای بهره‌مند می‌شوند، که این امر می‌تواند به شناسایی فرصت‌های سرمایه‌گذاری مناسب و بهره‌مندی از روندهای رو به رشد کمک کند.
- امکان کسب بازدهی بالاتر: با تمرکز بر روی یک صنعت، صندوق‌های بخشی می‌توانند در صورت رشد و پیشرفت آن صنعت، بازدهی بالایی داشته باشند.
- تنوع در سبد سرمایه‌گذاری: سرمایه‌گذاران می‌توانند با سرمایه‌گذاری در صندوق‌های بخشی، تنوع بیشتری را در سرمایه‌گذاری‌های خود تجربه کنند و از پتانسیل رشد بهترین شرکت‌ها در صنایع مختلف بهره‌مند گردند.
- کاهش ریسک مرتبط با سرمایه‌گذاری مستقیم: سرمایه‌گذاری در صندوق‌های بخشی می‌تواند ریسک سرمایه‌گذاری را کاهش دهد، زیرا این ابزارها در تعداد بیشتری از شرکت‌ها در یک صنعت سرمایه‌گذاری می‌کنند.
- امکان سرمایه‌گذاری در بخش‌های خاص: برای سرمایه‌گذاران علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در بخش‌های خاص، صندوق‌های بخشی یک گزینه مناسب به شمار می‌روند.
معایب صندوق‌های بخشی ETF
از جمله معایب صندوق‌های بخشی می‌توان به محدودیت در تنوع‌بخشی به پورتفوی و وابستگی زیاد به عملکرد یک صنعت خاص اشاره کرد. این موضوع می‌تواند ریسک سرمایه‌گذاری در این صندوقها را افزایش دهد. بر این اساس، معایب اصلی سرمایه‌گذاری در صندوق‌های بخشی عبارت‌اند از:
- وابستگی به عملکرد یک صنعت خاص: یکی از معایب اصلی صندوق‌های بخشی این است که بازدهی آنها به‌شدت وابسته به عملکرد صنعت موردنظر است. بر این اساس، اگر صنعت مربوطه دچار مشکلاتی گردد یا رشد کمتری نسبت به سایر صنایع و شاخص‌ها داشته باشد، صندوق نیز تحت‌تاثیر این موضوعات قرار خواهد گرفت.
- محدودیت در سرمایه‌گذاری: صندوق‌های بخشی به دلیل تمرکز بر یک صنعت خاص، محدودیت‌هایی برای سرمایه‌گذاری در دارایی‌های دیگر دارند. این محدودیت‌ها ممکن است باعث از دست دادن فرصت‌های سرمایه‌گذاری مناسب و سخت‌تر شدن مدیریت ریسک دارایی برای سرمایه‌گذاران گردد.
- عدم انعطاف‌پذیری: به دلیل تمرکز بر یک صنعت خاص، صندوق‌های بخشی از انعطاف‌پذیری کمتری در مدیریت دارایی‌هایشان برخوردار هستند. این امر می‌تواند در مواقعی که عملکرد صنایع مختل می‌شود، به سرمایه‌گذاران زیان بیشتری وارد نماید.
چگونه می‌توان در صندوق سرمایه‌گذاری بخشی شرکت کرد؟
فرآیند پذیرش در صندوق سرمایه‌گذاری بخشی مشابه سایر صندوق‌های سرمایه‌گذاری است. برای شرکت در این فرآیند، باید واحدهای صندوق را در جریان پذیرش خریداری کنید. صندوق‌های بخشی در بازار مالی ایران قابل معامله هستند، بنابراین برای خرید آنها و شرکت در فرآیند پذیرش، باید دارای کد بورسی باشید. پس از دریافت کد بورسی، سرمایه‌گذار می‌تواند با ثبت نام در یکی از کارگزاری‌های معتبر کشور، در فرآیند پذیرش صندوق بخشی شرکت کند.
تفاوت میان صندوق بخشی و صندوق شاخصی چیست؟
یکی از سوالاتی که ممکن است برای شما پیش آمده باشد، این است که تفاوت میان صندوق بخشی و صندوق شاخصی چیست؟ در پاسخ به این سوال، باید گفت که صندوق‌های شاخصی و بخشی امکانات مشابهی دارند، اما تفاوت‌های مهمی نیز وجود دارد. هر دو نوع صندوق سعی دارند پرتفوی سرمایه‌گذاری خود را طوری تنظیم کنند که با شاخص مربوطه همبستگی داشته باشند، اما تفاوت اصلی در این است که صندوق‌های شاخصی تنها بر اساس شاخص‌ها فعالیت می‌کنند، در حالی که صندوق‌های بخشی تنها بر روی صنایع متمرکز هستند.
به عنوان مثال، فرض کنید یک صندوق شاخصی در بازار سرمایه بر اساس شاخص کل تعریف شده باشد. این صندوق باید پرتفوی خود را به گونه‌ای بچیند که نوسانات آن با شاخص کل متناسب باشد. اما یک صندوق بخشی که بر روی صنعت خاصی فعالیت می‌کند، سعی در کسب بازدهی متناسب با نوسان قیمت سهام شرکت‌های داخل آن صنعت دارد.
در حال حاضر، صندوق‌هایی که بر اساس شاخص کل، هم وزن و با مشارکت 30 یا 50 شرکت بزرگ بازار سهام فعالیت می‌کنند، مورد توجه قرار دارند.
تفاوت صندوق‌های بخشی با سایر صندوق‌های سرمایه‌گذاری
صندوق سرمایه گذاری بخشی امکان سرمایه‌گذاری با مدیریت حرفه‌ای، کسب بازدهی از یک صنعت و تنوع‌بخشی در سبد دارایی سرمایه‌گذاران را فراهم کرده است. اما این صندوقها تفاوت‌هایی هم با سایر صندوق‌های سرمایه‌گذاری دارند. شاید به نظر برسد صندوق‌های بخشی با صندوق‌های سرمایه‌گذاری شاخصی و کالایی مشابه بوده و تفاوت زیادی ندارند. اما در واقع، صندوق‌های بخشی روی یک صنعت خاص، عمده سرمایه‌گذاری خود را انجام می‌دهند و سبد دارایی آنها از نوع مدیریت فعال است. در حالی که صندوق‌های شاخصی از یک شاخص خاص پیروی می‌کنند و معمولا نوع سبد دارایی آنها از نوع مدیریت غیرفعال یا نیمه‌فعال است.
همچنین، صندوق‌های سرمایه‌گذاری بخشی و شاخصی از لحاظ حد نصاب ترکیب دارایی‌ها نیز کاملا با یکدیگر متفاوت هستند. به نحوی که صندوق‌های سرمایه‌گذاری شاخصی می‌بایست حداقل ۸۵ درصد از دارایی خود را به سهام و حق تقدم سهام شرکت‌های موجود در یک شاخص اختصاص دهند. اما صندوق‌های سرمایه‌گذاری بخشی می‌بایست حداقل ۷۰ درصد از دارایی‌های خود را در یک صنعت خاص سرمایه‌گذاری کنند.
صندوق بخشی در مقایسه با صندوق سرمایه‌گذاری کالایی انعطاف‌پذیری بالاتری در ترکیب دارایی‌ها دارد. صندوق‌های سرمایه‌گذاری کالایی می‌بایست عمده دارایی خود را در یک کالای خاص مثل طلا و مشتقات آن سرمایه‌گذاری کنند. در صورتی که صندوق‌های سرمایه‌گذاری بخشی با توجه به اینکه در شرکت‌هایی با محصولات تولیدی متنوع در یک صنعت سرمایه‌گذاری می‌کنند، می‌توانند ریسک کمتری نسبت به صندوق‌های کالایی داشته باشند.
صندوق استیل بخشی، پرداخت سود دوره‌ای ندارد و سود آن در قیمت واحدهای آن اعمال می‌شود. به همین علت بازدهی تعداد صندوق خریداری شده از اختلاف قیمت خرید و فروش محاسبه خواهد شد. برای بررسی بازدهی دوره‌ای صندوق می‌توانید به سایت صندوق، قسمت گزارش‌های صندوق، قسمت بازده دوره‌ای صندوق مراجعه نمایید.
در نهایت، صندوق‌های سرمایه‌گذاری بخشی راه سرمایه‌گذاری را برای سلیقه‌های متفاوت هموارتر می‌سازند. با این وجود ریسکهایی مثل ریسک صنعت را دارند و بهتر است پیش از سرمایه‌گذاری در این صندوقها ریسک‌پذیری و اهداف سرمایه‌گذاری در مدت زمان‌های مختلف (کوتاه‌مدت، میان‌مدت، و بلند‌مدت) را در نظر گرفت. همچنین توصیه می‌شود از راهنمایی‌های کارشناسان و مشاوران سرمایه‌گذاری جهت سرمایه‌گذاری بهتر در صندوق‌های سرمایه‌گذاری بخشی بهره برد.
طبقه‌بندی صنایع در بورس ایران
با اینکه معمولا سهام صنایع خاص در بازار شناخته‌شده‌تر هستند و اثر بیشتری در شاخص‌ها دارند، اما بازار بورس از سهام شرکت‌های کوچک و بزرگ با ضریب اهمیت متفاوت تشکیل شده است. این شرکت‌ها را می‌توان با رویکردهای متفاوتی دسته‌بندی کرد. مهم‌ترین صنایعی که در بورس ایران فعالیت می‌کنند، به شرح زیر هستند:
سوالات متداول
صندوق سرمایه‌گذاری بخشی چیست؟
صندوق سرمایه‌گذاری بخشی (Sector Funds) یکی از انواع صندوق‌های مشترک یا قابل معامله (ETF) است که در یک صنعت خاص یا بخش خاصی از اقتصاد سرمایه‌گذاری می‌کند.
ترکیب دارایی‌های صندوق‌های سرمایه‌گذاری بخشی به چه صورت است؟
صندوق‌های سرمایه‌گذاری بخشی در ایران می‌بایست حداقل ۷۰ درصد از کل دارایی‌هایی خود را در یک صنعت خاص سرمایه‌گذاری کنند. همچنین، صندوق‌های بخشی می‌توانند حداکثر ۱۰ درصد از کل دارایی‌های خود را در سهام سایر صنایع سرمایه‌گذاری کنند.
تفاوت صندوق‌های سرمایه‌گذاری بخشی با صندوق‌های سرمایه‌گذاری شاخصی و کالایی چیست؟
صندوق‌های بخشی روی یک صنعت خاص عمده سرمایه‌گذاری خود را انجام می‌دهند و سبد دارایی آنها از نوع مدیریت فعال است. در حالی که صندوق‌های شاخصی از یک شاخص خاص پیروی می‌کنند و معمولا نوع سبد دارایی‌های آنها از نوع مدیریت غیرفعال یا نیمه‌فعال است. صندوق‌های سرمایه‌گذاری کالایی می‌بایست عمده دارایی خود را در یک کالای خاص مثل طلا و مشتقات آن سرمایه‌گذاری کنند. در صورتی که صندوق‌های سرمایه‌گذاری بخشی با توجه به اینکه در شرکت‌هایی با محصولات تولیدی متنوع در یک صنعت سرمایه‌گذاری می‌کنند، می‌توانند ریسک کمتری نسبت به صندوق‌های کالایی داشته باشند.
نهاد مالی چیست؟
نرخ تنزیل چیست و چگونه محاسبه می‌شود؟
نظری ثبت نشده، شما اولین نظر را ثبت کنید